Różnych już określeń próbowaliśmy używać, żeby opisać naszą współczesną rzeczywistość. Sam mam pewne zasługi na tym polu. I dziś chciałem raz jeszcze dorzucić coś do tego ogródka. Chodzi o to, że żyjemy w wykluczeniu komunikacyjnym. Świetnie też pasuje do tej sytuacji wyraz – ugorowanie, pochodzący z rolnictwa. Kiedy pisałem ostatnią książkę – „Wojna domowa w Polsce?” miałem wrażenie, że temat żołnierzy niepodległościowego podziemia jest ugorowany. To znaczy ktoś się po tym polu kręci, coś tam niby robi, ale szans, że będzie z tego jakiś plon nie ma. Można liczyć na to jedynie, że powstaną tam wioski na kształt tych potiomkinowskich. To mnie zastanowiło, albowiem zabierając się za pisanie miałem zupełnie inne wyobrażenie o tych sprawach, choć wiedziałem, że przecież nie ma zezwolenia n...

	gabriel-maciejewski
	29 kwietnia 2024 08:47

Nie wiem czy pamiętacie, ale w początkowym okresie popularności tytułu, promocja serii o Harrym Potterze polegała na tym, że wmawiano ludziom iż powieści te rozbudzają wyobraźnię. No i chyba przenoszą czytelników do innego świata. Marketingowo numer ten się sprawdza i prawie zawsze skutkuje, ale jako element edukacji – bo z nią też próbowano Harry’ego łączyć – egzaminu nie zdaje. Nie ma gwarancji, że ktoś czytający Joan Rowling będzie dociekał intensywniej i badał z większym zaangażowaniem problemy podsuwane mu przez nauczycieli. Sądzę nawet, że prawdopodobniejsze jest, że zacznie brać narkotyki, żeby się bez wysiłku przenieść do tego całego, innego świata. No, a jeśli prawdą jest, że Harry Potter, to literatura werbunkowa, wielce jest prawdopodobne, że inny świat sam się do wielbiciel...

	gabriel-maciejewski
	2 maja 2024 09:55

Przeglądałem wczoraj różne nagrania na YT, żeby jeszcze raz uświadomić sobie, jakich błędów nie powinienem popełniać samemu promując książki. Segment, w którym działamy, czyli książki opisujące przeszłość dzieli się na dwa rozłączne zbiory – tych, którzy tę przeszłość szkalują i apologetów. Używają oni w zasadzie tego samego języka, tylko co innego jest w nim obelgą, a co innego pochwałą. Język ten jest nieadekwatny do opisywanych w tekstach i wystąpieniach zjawisk. Żeby zorientować się jak bardzo nieadekwatny musimy przywołać tu wypowiedź byłego prezesa Gwardyjskiego Towarzystwa Sportowego „Wisła” z Krakowa, pułkownika Stanisława Wałacha dotyczącą żołnierzy i oficerów podziemia niepodległościowego. Oto ona: Naszymi przeciwnikami byli ludzie niewątpliwie twardzi, zahartowani w walce i ...

	gabriel-maciejewski
	28 kwietnia 2024 09:32

Mój syn był przez pół roku w Hiszpanii. Kiedy wrócił opowiadał różne ciekawe rzeczy, a ja słuchałem uważnie. Czynię tak zawsze, choć zawsze też udaję, że wcale nie słucham. Spod tych wszystkich szczegółów, które ujawnił, spod dziwactw i rzeczy całkowicie pokręconych, wyłonił mi się przed oczami pewien istotny schemat, którego nie widać w doniesieniach z Iberii, w reportażach stamtąd i w ogóle we wszelkich gawędach tak zwanych podróżników ciekawych świata. Tu dygresja – ludzie ci nie są ani podróżnikami, ani nie są ciekawi świata. Chcą tylko zwrócić na siebie uwagę, a najłatwiej zrobić to poprzez kupienie biletu w dalekie kraje, a potem serię zdjęć z talerzem po którym łażą jakieś robaki do jedzenia. No, ale wróćmy do Hiszpanii. Z opowieści mojego syna wynikało, że w Hiszpanii jest ikon...

	gabriel-maciejewski
	30 kwietnia 2024 08:34

Zdecydowanie nie. Potrzebują treści, które każdego indywidualnie przekonają o tym, że jest wyjątkowy. Treści określone tu, jako wspólnotowe tylko w tym przeszkadzają. No, a najgorszej jest kiedy nie mają żadnego imprimatur. I nie chodzi mi tu o pozwolenie Kościoła na druk, ale o coś innego. O wtajemniczenie w sprawy dla innych nierozpoznane. Dobrze to opisał w jednym z komentarzy ojciec dyrektor. Człowiek bardzo łatwo może udać, że zna się na kosmosie, wystarczy, że zapamięta kilka trudnych nazw, albo nauczy się gwiazdozbiorów i będzie potrafił wskazać je na niebie. To cenne wtajemniczenie, albowiem nie wymaga ono od wtajemniczanego i wtajemniczającego żadnego wysiłku. I tego właśnie oczekują Polacy. Valser, który był tu ostatnio pokazał mi krucyfiks, który sam wyrzeźbił. Było to jego ...

	gabriel-maciejewski
	1 maja 2024 08:25

Będę dziś uprawiał rekreację, więc zostawiam Wam fragment pamiętników Niemcewicza. Bawcie się dobrze. Książkę wydamy, mam nadzieję jeszcze w maju. Mocarstwa europejskie, widząc słabą, poniżoną pod względem politycznym Polskę, poddaną woli moskiewskiej carowej, nie trzymali u niej posłów. Francja, Hiszpania nie miały żadnego w Warszawie; Austria i Prusy, nie chcąc widzieć swych przedstawicieli przytłumionych przez dumnego posła moskiewskiego, miały tylko drobnych rezydentów. Takimi byli: Decachet – austriacki, Buchholtz – pruski. W tym ostatnim widziano tylko materializm, ledwie odrobinę ducha nieśmiertelnego. Uchodziło to póki strategią systemu dworu berlińskiego było nie sprzeciwiać się panowaniu Moskwy nad Polską. Lecz gdy wydarcie jej ze szponów moskiewskich stało się niepoślednim p...

	gabriel-maciejewski
	3 maja 2024 08:48

Pozostańmy jeszcze na Pomorzu, choć notka będzie dotyczyć zupełnie innego Attyli. Wyspy Cooka zapowiedziały bowiem wypuszczenie na 1 lipca nowej złotej monetki (12 mm średnicy i 0,5 g wagi). Ta moneta jest w zasadzie bardzo ciekawa: Skromny rysunek, ale na tak małej monecie zbyt dużo nie da się pokazać. Ogólnie to wszyscy wiedzą już od czasów Herodota, że w północnej części Europy znajduje się bezspornie najwięcej złota. Ale jak się je uzyskuje, tego także nie potrafię dokładnie podać; opowiadają, że jednoocy ludzie, Arimaspowie, podkradają je gryfom . Tak więc gryfy żyły gdzieś w górach na północy Europy, kopały sobie złoto i pilnowały go, aby Arimapsowie go im nie wykradali. Gdzie jednak była ta północ Europy? Herodot twierdził, że informacje o Gryfach przekazali mu Scytowie. I byli ...

	Pioter
	29 kwietnia 2024 14:16

Gdzieś w połowie XIX wieku rozpoczęła się wielka dyskusja na temat zdobyczy cywilizacyjnych Fenicji. Prowadzona ona była głównie we Francji, ale jakieś jej odpryski pojawiały się również w kołach naukowych Anglii, Niemiec, Norwegii czy Polski. I wcale nie chodziło o to, aby udowodnić, że wszystko zawdzięczamy właśnie Fenicji (choć i takie głosy się pojawiały), ale badając mitologię, artefakty archeologiczne oraz teksty starożytne próbowano uzupełnić białe plamy w dziejach Europy. Owszem, pojawiały się również i takie głosy, że tak w zasadzie to poza handlem, to niczego Fenicji nie zawdzięczamy. Że wszystko, co uznawane jest przez francuskich badaczy za zdobycze Fenicji, to tylko działalność Pelazgów, ewentualnie styk tych dwu ludów. A potem nagle, jak za dotknięciem zaczarowanej różdżk...

	Pioter
	30 kwietnia 2024 15:02

Jakiś czas temu zastanawiałem się co robiła rzymska flota na Bałtyku . Udało mi się wówczas ustalić (na podstawie różnych poszlak), że Rzymianie rzeczywiście na ten Bałtyk wpłynęli około 5 r pne. Ale w tym miejscu moje tropy w postaci odnalezionych w Ankarze inskrypcji oraz rzymskich opisów geograficznych zawartych w tekstach Pomponiusza Meli i Pliniusza Starszego się urwały. Mogliśmy wyłącznie stwierdzić, że Rzymianie wpłynęli na Bałtyk i prawdopodobnie już z niego nigdy nie wypłynęli, a przynajmniej nie wszyscy. Czytając jednak Protokół Angelusa ze Stargardu znalazłem potwierdzenie działań rzymskiej floty operującej na Bałtyku w czasach panowania Oktawiana Augusta wspierała działania wojenne Druzusa skierowane przeciwko Wenedom. Uważa się, co jest, jak przypuszczają niektórzy, prawdo...

	Pioter
	1 maja 2024 12:03

Smutno mi się zrobiło, kiedy spowiedź Romana Giertycha w Wyborczej * przeczytałem. Smutno , bo ja wbrew obowiązującej modzie nie cieszę się, kiedy ludzie wyznają, że a to im nie wyszło, a tamto, pardon – spieprzyli,  a tu z kolei postąpiliby inaczej,  a w ogóle, to już im nie starcza na sushi, słowem - robią z siebie nieudaczników albo nawet (to ostatnio w wyższych sferach bardzo trendy) debili. Smutno mi się zrobiło tym bardziej, że to Giertychowe pokajanie się jest w sumie w swej wymowie prowincjonalne strasznie, żeby nie powiedzieć – typowo polskie: zakompleksione , w konwencji przepraszam że żyję ,  zaściankowe wreszcie. Biorąc pod uwagę osobę się kajającą , był ten coming out nie tylko typowo polski, ale wręcz - typowo wszechpolski. Były wprawdzie w tym zeznaniu jakieś tam bajania...

	ewaryst-fedorowicz
	2 maja 2024 10:18